![]() Wenn ich mich so betrachde, dann sihn ich annerscht aus als wi frihjer. Domols war ich schlangk wi’je Reche, heit hot merr mit de Johre e’paa Pund zugeleet. Das is unumgänglich bei dere Nadur di merr hot. Abnemme wa es Hauptthema, was merr mei Fraa un di Umwelt schdennich in gude un in beese Worde aangetraa hot. Zentnerweis honn ich abgenomm, noch mehr widder zugenomm. Immer war’s Beschtrewe abzenemme, ni iss’es uff di Dauer geblibb. Di Daache kam di Ve’wandtschaft aus Ameriga uff Besuch. De Mann is Dokder un beschäfdicht sich in de USA mit Wasserfasten. - E’Thema, wo merr uff de Welt demit viil Geld ve‘diine kann. Der werrd derr weider helfe kenne, dacht ich un honn‘en gefroot, ob ich mit Wasserfasten mei ruiniirt Figur widder ins Gleichmaß bringe kennt. De Anthony, so heeßt’er de Wasserdokder aus Ameriga saat:“Ich gebe Dir ein Gleichnis: Bedenke: Eine Lilie ist eine wunderschöne Blume. Die musst du nicht mehr gießen und auch nicht mehr düngen wenn sie erblüht ist. Das bringt garnichts mehr!“ De Kommendar wa ze Enn un ich hatt’s begriff. Mei Blühtezeit is längscht vorbei, Wasser un Dinger muss meer nit mehr honn um sei „gutes Aussehn“ vun domols widder ze finne. Im Herbscht werrsche umgegrab - un neegscht Johr – was dann kimmt, das wisse merr noch nit. Ve’leicht werrd merr e’Alpeveilche.
0 Kommentare
Wemmer unner Männer sitze un’s Thema kimmt uff „di Fraa“ di deheem hockt, schaffe geht, gang is odder di schunn nit mehr do is, do gehen di Ansichde weit ausenanner. „Was? Du bisch schunn 5o Johr ve’heirat? Mit eenerFraa? Wi hoschen das ausgehall? Wi hot di das mit dir ausgehall?“
„Ei, ich honn immer nogebb un honn’er ihr Wille geloss. Ganz eenfach. Deno honn ich immer gemacht was ich wollt un hatt mei Ruh..“ „Nee, nee, mit mir nit!“ saat der anner am Disch. „Wenn di Liib un di eerscht Hitz vorbei wa, honn ich mich immer ze’rick gezoo. Do hot’s kee Krumbel gebb, außer e’paa beese Worde, doch deno hatt ich mei Ruh.E‘nei Liibschaft hatt ich bald.“ De neegscht saat: “Unner heidich Umschdänn is das ganit mehr annerscht mechlich. Alle Fraue wolle sich „selbst verwirklichen“, do kimmsche als Mann in di Predullje! Vumm “schwachen Geschlecht“ is do nix mehr iwwerich geblibb. Merr will als Mann jo sei eiche Leewe leewe un sich nit dauernd saan losse, was merr ze mache hot.“ In relichiese Famillje werrd sich noch „unnergeordnet“ un di Fraa macht was vorgebb is. Das schdeht schunn in de Bibel! „Di Frauen seien den Männern untertan, denn er ist das Haupt.“ (Epheser 5:22-27), doch das Ansinne leeft heit aus. Hii un do kimmt’s noch vor, doch wenn’de alleen bisch un leefsch im Alder alleen doe’rumm- dann guck’sche. Ja, das mit de „Zweisamkeit in Frieden leben“ das is so e’Sach. Perseenlich honn ich das Gefihl, dass di Eh wi gehabt e’Auslaafmodell is, denn di „weißen Tauben“ si flihje nit mehr.- ![]() Di Daache lees ich e’Schbruch der mich uffhorche geloss hot: „Der Taum vom einfachen Leben ist ein Luxus den sich nicht jeder leisten kann.“ Un prompt kam di Antwort! Feine Leit, also Leit di merr frihjer zu de Kreiznacher Hautevolee gezählt hot, Leit di Geld hadde un im Luxus hädde kenne leewe – so e’Fraa schickt merr dorch e’Freind ebbes ganz eenfaches zum Esse. Merr kenne uns gut un Freindlichkeide werre immer ausgedauscht. De Freind Werner hatt’s in’ere braun Tasch un saat: „ Hombes, do ebbes Feines. Sollsch derrs schmegge losse!“ Deheem honn ich’s aus’em Silwerbabiir ausgepackt, gugge zwee Mool: Frische neije Krummbeere un e’groß Schdick fein Lewwerworscht. Was fore Freid! Ei soebbes honn ich jo seit meine Kinnerdaache nit mehr gess! Das hot’s immer gebb, wenn deheem es Geld knapp wa un di Mudder rechene musst, dass’e iwwer di Rund kam. Dann hot‘s Kwellmänner mit Lewwerworscht gebb. Deja-vu-Erinnerunge kame hoch, was merr frihjer als gess hot, als es Geld noch knapp wa un merr nit alle Johr uff di Gehaltserhehung gewart hot. Was ware di neije Krummbeere so fein! Di Lewwerworscht in Schdiggelcher druffgeleet – e’Genuss! Kavia kann nit besser schmegge, denn den honn ich noch ganit gess! Ja so kimmt’s, dass wohlhabende Leit, di sich gewiss es allerfeinsche Esse gönne kennde, eem heit zeiche, dass de Luxus vumm eenfache Leewe, aach gelernt werre will. Es war e’Glicksmoment, den ich so hoddich nit ve’gesse werre. Em Freind Franz-Xaver Bürkle werr ich’s Rezept e’mool ve’roode.- ...saan di Schwobe, doch aach ich kann do mitredde. Vun Nadur aus bin ich jo e’unruhicher Mensch, wars schunn immer, doch es Alder setzt eem Grenze. Wers noch nit weeß, der werrd’s noch merke. Merr kann nit mehr de ganz Daach uff de „Läufe“ sein, wi’s Gewitter noch schbortliche Ziile erreiche wolle, das heert uff! Selbscht de beschde Sprinter, Fußballer, sogar Tennisschbiiler sinn devun betroff, dass di „Schtrampelcher“ vun einst nolosse. Merr muss sich in de Pause setze. De eerscht unbemerkt uff bassende Schdihl, ve’leicht e’kleen Hockerche odder Bänkelch, doch mit de Zeit werre di Anschbrich immer greeßer: Es muss e’Sessel ins Haus! E’kleene deerscht, dann e‘bissj greeßere, wo merr aach e‘mol drin leije kann. Es gibt Sessl, wo merr aach drin schloofe kann, middaachs odder omens vorm Fernsehn, do schläft sich‘s besunnerscht gut. Awwer dodevun redd ich nit, ich redde vumm Sessel der eem im Alder di „Stütze“ is un wo merr sich druff freit, wemmer kabutt vumm Daach heem kimmt. E’Kicheschduhl is scheen, denn merr kann sich jo nit beim Esse uff de Boddem leeje. E’Arbeitsschduhl is for Leit uffem Birro dringen, doch di grooß Freid di bringt im Leewe, wenn eem de Hinnere daab werrd, e’gude Sessel! Eener zum sitze, eener for zum leije, eener for zum Fernseh gugge, eene for zum massiire, wenn eem di Knoche schdeif werre, doch es is es Bescht, merr hot e’Sessel der alles kann. Eener, wo eem de Hinnere no’m schdunnelange drin hogge nit weh duut, der eem di Fiiß aanheebt un der eem di Erholung, di merr im Alder so needich brauch gibt. So e‘Sessel winsch ich jedem, der bis ins Alder sei Hinnerdeel geschohnt hot un’em dann di Ruh un Erholung zukomme lässt, di so e‘“Ärschle“ dringend needich hot. Di Fraa Dekubitus lässt grüße!
|
AutorKarl Rudolf Hornberger alias „de Hombes“ ist ein Fotograf und Mundartdichter aus Bad Kreuznach im Tal der Nahe am nördlichen Rand des Nordpfälzer Berglandes. Seine Mundartglosse "Em Hombes in die Fiiss gelaaf erscheint regelmäßig im "Oeffentlichen Anzeiger". Kategorien
|