![]() Was’se omens un daachiwwer im Fernseh bringe is oft e’große Kabbes. Aus dem Leben von Michail Gorbartschow - Ehemaliger Präsident der Sowjetunion uffem Sender ARTE, das war sehenswert!- Das war e’Leewe! Was der uff di Been geschdellt hot, das hot di Welt ve‘ännert! Wi de Hitler, nor in e’anner Richdung! Merr muss den Film gesihn honn um sich e`‘Urteil iwwer dem sei Lebensleischdung mache ze kenne. E`gewehnlicher Mann hot do in seim „geliehenen Haus“ im Sessel gesess, er wa beim Esse odder bei seim Fahrer in de Kich, hot ve’zehlt aus alde Daache un hot dem Reporder Rede un Antwort geschdann, iwwer alles was deren gefroot hot. Dass’em de Purtin aus de Fiiß leeft, war nor e‘Neewesatz. Wi’er mit neinzich uff seine schwache Been dorch sein Haus leeft un dass‘er e’Schdunn gebraucht hätt, bis’er di Trepp hoch gang wär, hot merr gesihn. E’Lift häddem Freinde geschengkt, dass’er schneller di Trepp hoch käm. Iwwer sei gut Erzihung hodder geredd, wi’jer als junger Mann schunn Jura schdudiirt hätt, vun seine Geechner im Politbüro hodder aach ve’zehlt, un aach vun seine Freind dort, hodder annerthalb Schunn lang geredd. Dann iss’er uff e’mool ganz perseenlich worr, de eheamlich Präsident vun‘ere Weltmacht! Er hot vun seim eerschde Kuss ve’zehlt, hot sei Mailche debei geschbitzt, er hot Liider gesung – nor em Text no, nit no de Melodii, denn di Schdimm hoddem ve‘saacht. Er hot vun seiner „liib Fraa“, de Raissa ganz offe ve’zehlt, un als di Fernsehreporder de Michail Gorbatschow gefroot honn, wo dann sei drei Engkelcher geblibb wäre (drei wunnerscheene junge Fraue honn’se ingeblend) hodder nor di Schuller gehob un sei Gesicht ve’zoo un saat:“Ich weiß nicht? Jede bekam von mir 500tausend Dollar, doch es meldet sich keine mehr.“ Das Geld wäre nit vumm russischen Schdaat gewees, das hädder vun Zahlungen for sei Vorträch, di’er im Ausland gehall hätt. Dodevun deet’er aach sei jetziche Leewensschdil beschtreite. Un dann kam‘er zu dem Pungkt, den ich so bemerkenswert gefunn honn: Er hot Gedichte vorgetraa un er hot gesung, vumm Herbscht, vumme Bach im Winter un vumm Bächelche, dass alle Johr widder im Frihjohr rauschend widder kimmt – nor di Juchend – di käm nii mehr ze’rick! Mit de Hand hodder sich di Träne abgewischt, de Genosse Michail un dann kam di alles entscheidende Frage: „Was denken Sie, Sergejewitsch Michail Gorbartschow für was es sich gelohnt hat zu Leben?“ Nix kam.- Er hot lang sei Gesicht ve’zoo. Widder kam nix .– „Haben Sie nur für den Weiterbestand der Menschen gelebt?“ Hodden der Reporter gefroot. Deno kam widder nix.- Dann saat’er mit feschder Schdimm un mit Nachdruck: „Ich habe gelebt, um das Gefühl der Liebe zu erleben. Zu empfinden, was es heißt zu lieben!“ Un no’me korze Absatz: „Und…, was es heiß geliebt zu werden. Dafür habe ich gelebt! Unrechtes habe ich in meinem Leben nicht getan!“ Den Satz saat’er aach noch, de Sergejewitsch Michail Gorbartschow, de ehemalisch Staatspräsident vun de UDSSR, dere Weltmacht! Das musst e’mol gesaat werre! PS. Scheint’s honn di Sozialischde un Kommunischde dort driwwe doch aach di Korintherbriefe gelees (13,13). -
1 Kommentar
…muss immer drin sein! Ob merr e’Tass Kaffee uff de Disch geschdellt kriit, ob’s Esse serwiirt werrd odder merre kriid nor di Diir uffgehall, e’Danke muss immer sein. Das gibt eem schunn di Erzihung mit! „Ja frihjer!“ saan viil Leit, di ihr Bildung middem Schaumleffel gess honn un vun de „Maniire“ ni ebbes mit kriid honn. Ve’leicht honn’se aach alles ve’gess, was aach vorkimmt. Soebbes muss eem in Fleesch un Blut iwwergehn, das kammer nit ve’gesse! Es ganze „Renomee“ is hiin, wemmer so e’Klowe is! In heidicher Zeit is’es ve’leicht meechlich, dass e‘ “Dankescheen“ nit mehr „on vogue“ is, trotzdem: Mit Geld is noch lang nit alles gedoon! Was eener vun innewennich hergibt, was’em ve’leicht fehlt, dass kanner mit viil Geld nit widder gut mache! Schad for so Leit, denn de Umgang midden is beschwerlich.
Perseenlich honn ich jetz dutzende vun Briife geschribb, aan Leit di sich zu meim Neinzichte bei merr gemeld un merr gradeliirtt hadde, trotzdem hot merr den een odder anner ve’gess. Aach bei mir losse di Gedanke no un alle Gradelande honn ich merr nit uffgeschribb, kimmt jo vor, wemmer alles alleen macht. Doch e’Dankescheen is aach uff dem Weech meechlich un derr werrd vummer gang! „Danke for alles Liiwe un Gude was’er merr for di neegschde Johre? gewinscht habt! Eijer „alder Knopp“ Hombes“ |
AutorKarl Rudolf Hornberger alias „de Hombes“ ist ein Fotograf und Mundartdichter aus Bad Kreuznach im Tal der Nahe am nördlichen Rand des Nordpfälzer Berglandes. Seine Mundartglosse "Em Hombes in die Fiiss gelaaf erscheint regelmäßig im "Oeffentlichen Anzeiger". Kategorien
|