Merr muss vun annere Leit aach ebbes aannemme kenne, sunnscht bleibt merr bleed! Un so honn di Ami e’Sinnschbruch der merr voll inleichde duut. „Use it, or lose it !“ saan’se do driwwe, was so viil heeßt, dass merr ebbes benutze soll, annerscht geht’s kabutt. Wi wohr! Di Daache lees ich in de „Rentner-Bravo“, also in de Abbedeeker-Zeidung, dass merr ab‘em 30-40te Leewensjohr aanfängt sei Muschgele abzebaue. Das is so un es is nit ze ännere, nor das es langsamer vorsich geht, dodraan kammer schaffe! Merr muss ebbes for sich duun! Wenn ich di Muschgele aan Fiiß un Ärm nit mehr treniire, losse eenfach Gottes Wasser iwwer Gottes Land laafe, dann werre di Ärm un di Been schdeif, es Kreiz werrd krumm, ve’ziht sich un mit de Johre ve’sache di ihr Diinschde. Kricke un Rolladorcher komme ins Haus un merr werrd vun Johr ze Johr dick un digger, unbeweechlich wi ni devor, weil di Muschgele, di e’mol do ware, sich in Fett umwandele. Was hatt ich perseenlich e’mol Muschgele! Leider honn ich nit uffgebasst un muss mich heit zu de „Loser“ zehle, zu de „Ve’liirer“ un kann kaum noch mei Schuh zumache. Nor middem Kopp, do honn ich uffgebasst. Den treniir ich alle Daach un so bleit es Herrn fit. So geht’s mit allem, was merr am Kerberche hot: Nit mehr benutzt, un schunn is’es nix mehr nutz! Gut soll merr esse, viil Eiweiß un wenich Siißes.- Allee, ihr jingere Leit, halt eich draan: Benutzt alles, was merr im un am Kerberche benutze kann, annerscht schläft’s in un de Rollator hot gewunn! Mei Maschin rollt noch!
0 Kommentare
Ganz frihjer hadde merr di “feine Gesellschaft“, di Hautevolee, wo nor di gutsiduiirde Leit dezu gezählt worr sinn, Leit di „ebbes deheem“ hadde. Di „bessere Gesellschaft“ , das ware di Leit e’Schduf drunner. Das ware Leit, di sich gut benemme konnde, di honn schunn mit Messer un Gawwel gess. Di nobel Gesellschaft, das ware dann di Leit di Ve’meeche hadde odder heehjere Beamde, di alle Monat ihr Geld odder Tantjeme kriid honn. „E’scheen Gesellschaft“, mit dere dorft merr kee Umgang honn, das wa ehr abfällich gemeent. Un so hot sich’s hiingezoo mit de Zeit, un jed Generatzion hatt e’anner „Gesellschaft“ bevorzucht odder aach nit. Unlängscht hadde merr di „Wegwerf-Gesellschaft“, dodezu zähle mir all noch, doch seit neischdem hommer di „Elebooe-Gesellschaft“, di’s zwa schunn immer gebb hot, unangenehme Leit, di nor sich selbscht gekennt honn, doch heit werrd’s effentlich gezeicht! Nix mehr mit Händcherdasche, Küssjen hiir un Kissjer da, vumm Hinnerkopp aangefang bis e‘vor uffs Moppelmaul, nix mehr! Di Ferz sinn Legende un honn e‘Loch! Heit begriißt merr sich als feiner Mann odder Fraa middem Elebooe! Annere Leit drohe eem mit de Fauscht, wi de Klitschko! Ihr Kinner , ihr Leit was Zeide! Wenn mir eener frihjer di Fauscht gezeicht hätt, der hätt vun mir een geboo kriid, dass‘er acht Daach hätt kenne kee Supp mehr kaue! Heit is das „Fäustchen-geben“ e‘Gunstbezeuchung, in dere ve’rickt Coronazeit. Elebooeschdumbe geheert zum gude Ton, schdatt Händschiddele mache’se das. Ve’rengkunge di di debei mache, ihr Leit ihr misst’s sihn: Di Maskle vorm Gesicht ( merr erkennt drunner di Leit nit un muss frooe: Wer bische dann?), deno schtrecke di eem iwwer zwee Disch de Elebooe hiin, dass merr di „Gunstbezeugung“ ze’rick gibt, iwwer di zwee Disch! Ja, so mittelalterliche Begriißunge halle sich. Merr konnt domols sihn, dass de Geschbrächspartner kee Messer in de Hand hatt um eem womeechlich umzebringe. Mit dere heidich Elebooebegriißung kennt merrs Messer in de Fauscht halle, also Vorsicht!
|
AutorKarl Rudolf Hornberger alias „de Hombes“ ist ein Fotograf und Mundartdichter aus Bad Kreuznach im Tal der Nahe am nördlichen Rand des Nordpfälzer Berglandes. Seine Mundartglosse "Em Hombes in die Fiiss gelaaf erscheint regelmäßig im "Oeffentlichen Anzeiger". Kategorien
|