Di Daache hommer unser aller Walder am Kaffeedisch gefroot: „Ei Walder, wi schdellsch Du derr dann e’Mool de Doot vor? Leebsch jo nit eewich.“ Das kammer jo e’mol eene frooe der schunn hoch in de Achtzich is. Do saates „Blümche“, so saan merr iwwern: „Ei das is e’Mann der kimmt un seet: „Du bisch geschdorb un jetz bische doot!“ Ja un dann nimmt’er eem mit.“ Merr honn de Walder weider gefroot, wi’jer dann uff so e’Vorschdellung kimmt? Es saat: „Ich kann mitredde, denn ich wa jo schunn e’moo doot! Vor Johre, draus beim Dokder Görtz bin ich vumm Rad gefall, als der merr mei Blutdruck kontrolliire wollt. Jo un do wa ich doot. Was for’e Uffreechung! All honn’se aan merr geschafft, honn Iiwunge mit merr gemacht bis ich no Minudde widder zu merr kam. Ja un do wa ich in dere Zeit doot, saat merr mei Dokder. Deno woll ich mich uff mei Fahrrad setze un heem fahre. Das deet nit gehen, saat‘er un mit Tatü-tata honn’se mich in di Diakoni gefahr un deno hoddich no Meenz. Drei Beipäss honn’se merr gemacht – un guckt: Heit geht merr’s besser wi domols! Ei ich werre 87 -neegscht Johr.“ „Ei Walder, hosche dann den Mann gesihn, der Dich vumm Herrgott aus abhole wollt?“ hommer es „Blümche“ gefroot. „Nee, nee, der wa noch nit do, der hatt sicher unnerweechs e’Platte gehatt.“ All hommer laut gelacht un do dacht ich: Merr lacht un freit sich, wenn e’Kind uff di Welt kimmt, warum soll merr nit aach e’mol lache kenne iwwers Enn vumm Leewe, wo’s jo deno nix mehr ze Lache gibt?
0 Kommentare
Wemmer so in di Welt guckt mecht merr de liibscht uff de Mond geschoss werre. Zoff, Kriich, Grausamkeide in viile, viile Länner vun de Welt, un vun de Unwedder, Bränd un de Meereschdürm ganit ze redde. Un wemmer dann so um sich guckt, dann is oft bei de annere Leit aach viiles nit in Ordnung. All suche’se ebbes, was nor schwer ze finne is. Nix is’en recht ze mache, jeder meent es misst no seim Kopp gehen un wo’er omens uffgeheert hot, dodemit fängt’er moijns widder demit aan. Viil suches Glick in de Liib, annere Leit kriin vumm Geld nit genuch, widder annere sinn unglicklich, weil’se kee Haisje honn odder weil’en di Kinner nit gerode. Bei allem Unglick was di Menscheit hot, odder meent, dass nor si vumm Unglick ve’folcht werre, schdeht eens fescht: E’bissje Glick hot jeder! Aach wenner noch so aam un vumm Unglick ve’folcht werrd, odder als kranker un behinderter Mensch sei Leewe lang do e’rumm laafe muss.
Do fällt merr seit Daache uff, wenn ich middem Modorreddche de Kohleweech e’runner fahre, sitzt do e’junger Mann in seim Rollschduhl direkt aan de Drallje vor de Eisebahngleise un guckt. Er guckt wi di Ziich aan’em vorbei rausche. E’mol e’blaue, dann e’lange rode Zuch zischt aanem vorbei. Er sitzt oft lang – un es kimmt keener, den’er begriiße kennt, doch ich bin merr sicher, dass das „Zuchgugge“, so wi ich’s un aach mei Kinner, domols vumm Leeweschdeech-Briggelche aus gemacht honn, gugge bis de Zuch kimmt, ebbes ganz Besunneres for den junge Mann is. For den vumm Schicksaal geschlaa’ne Mann is das korze Erlebnis e’gewisses „Glücksgefühl“! For di Schdunne, odder sinn’s halwe Daach wo’er do hockt, treemt’er ve’leicht vun de weite Welt, vun Orte wo er nii hiin kimmt. Wo di Ziich hiin fahre, mecht’er geere wisse, was un wi viil Leit in de Waggongs hogge, wo di Leit schaffe odder schdudiire. – Korz: Er hengt seine Gedanke no un is glicklich! So finnt un hot jeder vun uns Momende un e’Zeit wo’er glicklich is. Das is doch aach schunn ebbes, odder? Ve’leicht nit viil, doch e’Schdiggelche vumm Glick hodder mitkriid, de vumm Schkicksal geschlaa’ne junge Mann im Rollschduhl. Wemmer siht, wer heit noch ebbes vumm greeschde deitsche Olympionike, der domols 1936 hinnerm weltbekannde Jesse Owens mit 6 Olympiamedallje ( 3 Gold, 1 Silber, 2 Bronze) aach de beschde Kreiznacher Turner wa, noch ebbes weeß, glaabt merr das nit. Im Fernseh, im Radio, in de Zeidunge find de Konrad Frey heit kee Beachdung mehr. Wi im Sand ve’laaf – eenfach fort! Domols honn’sen im greeschde Audo was uffzetreiwe wa dorch di Schdadt gefahr. Alle Olympiaturner di Rang un Name hadde sinn im Oraniepark uffmarschiirt un honn ihr Olympia-Turniiwung vorgefihrt. Als kleener Bub wa ich middem Vadder gugge. Aach honn ich devor dene Kreiznacher Turner debei zugeguckt, wenn’se aan de Sandkaut, unne aan de Ringschtrooß, hinner de MTV-Turnhall de Riiseschwung geiibt honn. Ei de Konrad Frey wa deno soga mei Turnlehrer in de Ringschtrooße-Schul, er hot merr mei Abgangszeichnis unnerschribb! Doch sei Ruhm is traurich geend! Er wa im Alder Krebskrank worr un im Gesicht entschdellt un er wa bedauernswert. In seine letschde Johre simmer zesamme middem Herbert Herse vumm Effentliche noch e‘mol zu dem Eechebaam, den jeder Olympiasiicher zu de Medallje kriid hot, for den in de Heinat ze planze, ins Salinedaal. Dort hatt de Konrad Frey eens vun dene 6 Beemcher vorm eerschde Gradiirwerk geplanzt, domols 1936. Es wa kee Schild draan un der Eechebaam wa in dene lange Johre schunn ganz scheen hoch gewax. Merr honn ze dritt e’Flasch Sekt uffgemacht un uff di alde Zeite gedrungk. Heit schdeht e’Pisswahaisje dort, wo domols der Baum vumm Konrad Frey geschdann hot. – „Sic transit gloria mundi!“ (so vergeht der Ruhm der Welt) deede gescheide Leit driwwer saan. Es wusst sicher keener mehr vun de Schdadt, dass das es „Sieger-Eechebeemche“ vumm Konrad Frey wa, dass der 1936 uffem Siicherpodescht kriid hatt. Es Pissewa hot heit de Platz ingenomm, es Eechebeeme honn’se ve’feijert.- Wen wunnerts, dass no 85 Johr aach der große Kreiznacher Turner in de Ve’gessenheit ve’schwunn is? Dass es paa alde Kreiznacher „ihm Koni“ e‘ Gedankausschdellung in gericht honn is lobenswert. Wer’se gesihn hot, kann sich e‘ungefähr e’Bild vumm beschde deitsche Turner, em Konrad Frey mache. Perseenlich kann ich saan: Ich honn’en gekennt, hatt middemn ze duun, honn di „Kreisel am Pferd“ vun‘em gesihn, de „Handschdand“ am Barre un wenn’er de „Rieseschwung“ am Reck gemacht hot, honn mir Buwe uff de Lore Schneider ihrm Maijerche gesess un honn geschdaunt! |
AutorKarl Rudolf Hornberger alias „de Hombes“ ist ein Fotograf und Mundartdichter aus Bad Kreuznach im Tal der Nahe am nördlichen Rand des Nordpfälzer Berglandes. Seine Mundartglosse "Em Hombes in die Fiiss gelaaf erscheint regelmäßig im "Oeffentlichen Anzeiger". Kategorien
|