Es is jo so, dass merr im Alder nit mehr allzuviil „Freuden“ hot, dodefor nemme awwer di Schmerze zu. Das is vun de Nadur so ingericht, dass der een mehr Wehwehcher hot als der anner Wehe Fiiß, di Knii zihje wi ve’rickt, Koppweh honn aach viil Leit, wenn eem di Zähn aus gehen un bis di haus sinn! Brumme im Ohr, de Tinitus lässt griiße! Zihje in de Armgelengke, weil merr’se frihjer iwwerschtrapasiirt hot, innewennich es Drigge un Zihje im Bauch, was vun de „Flatulenze“ kimmt, mir saan Ferz driwwer, wenn di eem kweerschdecke. Fascht hot merr jeden Daach ebbes Neijes, was eem weh duut. Un jetz muss de Mensch druff achte: Es kann eem immer nor eene Schmerz weh duun!- Das honn‘se wissenschaftlich feschtgeschdellt. Un da de Mensch im Alder kaum noch Freid hot is es so ingericht, dass wenn eem di Schmerze ve’losse odder viil nolosse, dass merr sich freit, wemmer kee Schmerze mehr hot. Es is als unbeschreiblich wi froh eem das macht, kee Schmerze mehr ze honn.
Mir Kreiznacher hadde do e’probat Mittel: Do is der Mann bei de Schmied Martin in di Hochschtrooß gang un saat: „Martin, nemm e’mool Dei Hammer un haa merr uff mei Daume!“ „Ei, Willem, bische dann ve’rickt, dass duut derr doch aarich weh!“ „Martin, das macht nix. Es is deno so scheen, wenn de Schmerz nolässt!“ Das is di Erkenntnis vun de alde Kreiznacher, wi merr sich im Alder Freid ve’schaffe kann. Drumm „Haut ihn, den Lukas!“ uffem Johrmarkt un basst uff, dass de Daume dezwische kimmt. Di Freid is bis no Johrmarkt sicher!
0 Kommentare
Antwort hinterlassen |
AutorKarl Rudolf Hornberger alias „de Hombes“ ist ein Fotograf und Mundartdichter aus Bad Kreuznach im Tal der Nahe am nördlichen Rand des Nordpfälzer Berglandes. Seine Mundartglosse "Em Hombes in die Fiiss gelaaf erscheint regelmäßig im "Oeffentlichen Anzeiger". Kategorien
|