Um de ald Shakespare e’mol ze bemihje, der in seim berihmde Hamlet-Monolog saat: „Sein oder Nichtsein, das ist hier di Frage.“ muss ich mich awei in dene alde Johr aach selbscht frooe: „Hombes, geht’s awei noch um’s „Erleben“ odder nor noch um’s „Iwwerleewe“?“ Wemmer moijns uffschdeit is es eerschde was merr heert di Corona Inzidenz-Zahle. Wi viil nei Mensche’s betroff hot, wi viil sinn geschdern geschdob, wo darf merr geschitzt odder ungeschitzt noch hiin gehen, was for Gesichtsmaske is di richdich, hot eem schunn di Isolation betroff, muss merr schunn deheem bleiwe, darf merr nor noch aus de Fenschder gugge, is Luftschnappe noch genehmicht? Ja Hombes, wi leebsche weider? Wenn de debei noch alt un gebrechlich bisch, dann komme noch mehr Fraache uff dich zu. Ob’s Leewe iwwerhaupt noch sinn macht. Gibt’s noch e’mol Kriich? Was wolle di „Griine“ middem Gas beweeche? Wo soll de Schtrom herkomme? Musche dich noch e’mol schbritze losse? Werrd jeder geimpft, kannsche derr noch alleen helfe, in de neegscht Zeit, hasche schunn di Gripp? De Dokder saat, merr sollt sich unbedingt aach geeje di „Gürtelrose“ impfe losse, äldere Leit unbedingt. Uff was for Gebortsdaach darf merr iwwerhaupt noch gehen? Darf merr noch im Cafe sitze, ohne mit seim Leewe ze schbiile?
Bei all dene Iwwerleechunge saat ich heit moijn am Schdammdisch, (wo vun e’mol 16 Mann, nor noch fünnef komme) iwwer mei Freind Helmut:“Weesche was Helmut, awei in dere Zeit geht’s nit mehr ums Erleewe im Leewe, awei geht’s ums Iwwerleewe! Merr misse gugge, dass merr dorch komme, egal wi! Ob merr Gebortsdaach feijere odder nit, aan de Beerdichung vun Freinde teilnemme odder deheem bleiwe, ob merr bei de IKEA fahre in kaafe odder besser middem HInnere deheem bleiwe, kee Mensch mehr inlade, bei keene mehr gehen! Das is unser Zeit awei, do misse merr dorch! Dengk draan Helmut, merr misses Iwwerleewe iiwe, eagl was uns geblibb is. Es is eh nit mehr viil devun do!“ Er musst merr recht gewwe, de Tennisfreind Helmut; doch Tennisschbiile, das deet’er noch, saat’er. De Abschdann wär jo groß uffem Tennisplatz groß genuch. Er wisst oft ganit mehr geeje wen er geschbiilt hätt, so weit wär‘rer entfernt gewees vun seim Geejeiwwer. Nor aan de Uffschläch deet’ern erkenne. Das sinn Zeite awei!
0 Kommentare
Antwort hinterlassen |
AutorKarl Rudolf Hornberger alias „de Hombes“ ist ein Fotograf und Mundartdichter aus Bad Kreuznach im Tal der Nahe am nördlichen Rand des Nordpfälzer Berglandes. Seine Mundartglosse "Em Hombes in die Fiiss gelaaf erscheint regelmäßig im "Oeffentlichen Anzeiger". Kategorien
|