Aan so’me scheene Frihlingsdaach wi heit, do geht eem es Herz uff, wi merr frihjer saat. Do hock ich in meim Liijeschduhl, viil laafe kann ich jo nit mehr un gugge in di Bodanik, also in di Nadur. Do sihn ich, was merr frihjer ganit uffgefall is, dass es im Gaade aanfängt ze schpriiße un ze blihje, aan alle Ecke un Ende, wi’s in de alde Frihlingsliider vumm Emanuel Geibel (wer kennt den noch?) heeßt. Di Rose klettere di Hauswand e‘nuff, zwee rosanische blihje schunn, di wilde Margritte sinn schunn voll am bliije, di Brennessele schtrecke di Häls un waade uff di Schmetterling, als e‘ Zitronefalter grad um di Eck fladdert. Es is de eerschgde, den ich dis Johr sihn. Di Erdhummel, di alle Johr ihr Nescht in e’Loch vumm Fenschderrahme baut, fliit un brummt de ganze Middaach schunn. Un wi ich no de „Bechter-Wolke“ (Di honn ihr Name vumm Kreiznacher Kunschtmaler August Bechter, der di Wolke immer so scheen gemolt hot) gugge, do schwirre schunn di eerschde Schwalwe iwwers Dach un suche ihr alde Neschder vumm voriche Johr. Da ich middaachs in Helljert hogge, do kriin ich aach di gut Landluft vumm Bauer Grünewald seim Rindvih mit. Kee Chanel un kee 4711 kann das Aroma ve’breide, den de frische Mischt aan sich hot. Do is ebbes vun Heimat, vumm „Geheichnis“, ve’leicht aach vumm allgemeine Friide drin, wenn eener weeß, wi‘‘s “Aroma“ vun Bombe, ve’brannde Haisere, Brandbombe, di sogar unner Wasser gebrennt honn, richt.-
So e’Maidaach wa e’Gewinn for’s Leewe un wemmer so ald is, dann soll merr den Daach geniiße, denn merr weeß nit obber noch e’mool widder kimmt!- Keener weeß das un merr leebt eenfach so in de Daach e’ninn. Drumm „Nütze den Tag, denn es ist später als du denkst!“ saat e’mool eener, un der hat recht!
0 Kommentare
Antwort hinterlassen |
AutorKarl Rudolf Hornberger alias „de Hombes“ ist ein Fotograf und Mundartdichter aus Bad Kreuznach im Tal der Nahe am nördlichen Rand des Nordpfälzer Berglandes. Seine Mundartglosse "Em Hombes in die Fiiss gelaaf erscheint regelmäßig im "Oeffentlichen Anzeiger". Kategorien
|